กรรม คือ อะไร?
หากใครรู้ธรรมเพียงผิวเผิน หรือไม่เข้าใจความหมาย อาจจะเข้าใจผิดได้ว่า กรรม นั้น คือ ทุกข์ กรรม นั้น คือสิ่งต้องรับ เปลี่ยนแปลงไม่ได้ กรรม นั้น เป็นสิ่งไม่ดี แม้แต่กรรมนั้นมีคนบัลดาลให้เกิดแก่เรา
แต่ในความเป็นจริงแล้ว กรรม แปลเป็นไทยคือ กากระทำ ซึ่งแบ่งเป็น 3 แบบ
1. ทำด้วยกาย เรียกว่า “กายกรรม”
2. ทำด้วยใจ เรียกว่า “มโนกรรม”
3. ทำด้วยคำพูด เรียกว่า “วจีกรรม”
พระพุทธเ้จ้าทรงตรัสไว้ว่า
“เรากล่าวเจตนา (ความจงใจ) ว่าเป็นกรรม เพราะคนจงใจ คือมีใจมุ่งแล้ว จึงทำทางกายบ้าง ทางวาจาบ้าง ทางใจบ้าง”
ดังนั้นถ้าแปลกลับกัน แปลว่า สิ่งใดไม่ จงใจทำนั่นไม่ใช่กรรม.เช่น เดินไปเหนียบมด นั่นถือว่าไม่จงใจ ไม่ใช่กรรม เรียกว่า กรรมสักแต่ว่าทำ ถึงไม่ตั้งใจแต่ก็อาจจะให้โทษได้เหมือนกัน ไม่มากก็น้อย
ดังนั้น สรุปความว่า กรรม คือ การกระทำ ที่จงใจ ของเรา ไม่จะจะแค่คิด แค่พูด หรือ กระทำให้เห็น ถือเป็นกรรมหมด
อะไรคือกรรม
หลายคนเชื่อแบบผิดๆ ว่า กรรม มีผู้บันดาลให้เกิดกับเรา ไม่ว่าจะทุกข์ หรือ สุข นี่จึงเป็นเหตุให้เราทั้งหลายกลัวกรรม กราบไหว้ผู้บันดาลกรรมทั้งหลาย และผู้ที่เราเชื่อว่าสามารถบันดาลกรรมดีให้แก่เราได้อย่างเกินพอดี
แม้แต่ในบางแห่ง ก็สอนแบบพระพุทธศาสนว่า ทุกคนมีกรรมเป็นของตน จะสุข จะทุกข์ ก็เพราะกรรม ทำให้คนกลัวกรรม เหมือน กลัวผู้บันดาล
แต่ในความเป็นจริง พระพุทธศานา สอนให้เรารู้จักกรรม และอยู่เหนือกรรม โดยการควบคุมการกระทำของตนเองในปัจจุบันให้ดีเท่านี้ก็เรียกว่าเราได้กระทำกรรมดีแล้ว ดังนั้นผลของกรรมที่จะได้รับ ย่อมดีตาม
เช่น ทำกรรมด้วยการ บริจาคทาน หรือ นั่งสมาธิ ผลที่ได้คือความสุข ความอิ่มเอิบใจ ใจเบาสบาย นั่นคือเกิดความสุขแก่เรา หรือภาษาศาสนา เรียกว่า เกิดบุญแก่เรา
ดังนั้น เวลาเราจะแผ่เมตตา ให้เรานึกถึง และ รับรู้ความรู้สึกถึงความสุขที่เราเคยกระทำดีไว้ ผลบุญที่ได้จะบังเกิดมหาศาล และเพิ่มความสุขให้เราเข้าไปอีก (เพิ่มบุญ)
ลิขิตฟ้า หรือจะสู้ มานะตน
ในหนังสือ The Top Secret ของทันตแพทย์สม สุจีรา ได้เขียนไว้ว่า
“มนุษย์มีกรรมเหมือนสัตว์อื่นๆ แต่มนุษย์เป็นสัตว์ชนิดเดียว ที่เปลี่ยนแปลงกรรมได้”
เพราะมนุษย์มีความคิด ความรู้สึก เลือกที่จะทำอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะดี หรือจะชั่ว
ไม่ว่ากรรมเก่าเราจะทำให้ชีวิตชาตินี้เราจะตกทุกข์ได้ยากเพียงใด
เราก็สามารถอดทน ขยัน และเปลี่ยนแปลงชีวิตในทางที่ดีได้เช่นกัน
ตายจากชาติที่แล้ว เกิดมาใหม่ในชาตินี้ ก็เปรียบเหมือน การนอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาวันใหม่
เมื่อวาน ขี้เกียจ ไม่ไปเดินเร่ขายของ จงไม่มีรายได้
แต่วันนี้ ตื่นมาพร้อมความไม่มีเงินเมหือนเดิม แต่ตั้งมั่นว่าจะขายของ และก็ออกเดินเร่ขายของ จึงทำให้วันนี้มีเงิน
นี่คือการเปลี่ยนแปลงกรรม หรือเรียกว่า ลิขิตชีวิตตัวเองจากมานะของตนเอง โดยปราศจากการอ้อนวอนแล้วนั่งนอนรอผู้บันดาล
ดังนั้นมนุษย์ไม่เหมือนกับสัตว์เดรัจฉาน ที่มีวิถีชิวิตเป็นรูปแบบ ไม่สามารถทำอะไรได้ เกิดมาชาติหนึ่ง รู้จักแต่เพียง กิน ถ่าย ผสมพันธุ์ นอน เท่านั้นเอง
แต่ก็มีมนุษย์หลายคน ทำตัวเหมือนสัตว์เดรัจฉาน และบ่นถึงชีวิตตัวเองว่าเกิดมาอาภัพ ทุกสิ่งไม่เพรียบพร้อมได้แต่ อ้อนวอนผู้บันดาล แล้วนั่งงอมืองอเท้ารอไปวันๆ
เลือกที่จะเป็น
ดังนั้น จึงมี ผู้รู้ เปรียบเทียบการมาการไปของคน ไว้ 4 แบบ
1. มาสว่าง ไปสว่าง – อดีตทำดี ปัจจุบันก็ยังทำดี
2. มาสว่าง ไปมืด – อดีตทำดี แต่ปัจจุบันทำชั่ว
3. มามืด ไปสว่าง – อดีตทำชั่ว แต่ปัจจุบันกลับใจทำดี
4. มามือ ไปมืด – อดีตทำชั่ว ปัจจุบันก็ยังชั่วเหมือนเดิม
เราเกิดแบบเช่นไร เกิดมาแบบอาภัพ(มืด) หรือเกิดแบบเพรียบพร้อม(สว่าง) เราย่อมรู้ตัวเอง
ส่วนปัจจุบัน เลือกดูก็แล้วกัน ว่าจะ ไปแบบอาภัพ(มืด) หรือไปแบบเพรียบพร้อม(สว่าง)
เลือกแบบไหน ก็ทำแบบนั้น เมื่อรู้ว่ากำหนดชะตาตัวเองได้ ก็เริ่มกำหนดเสียตั้งแต่ตอนนี้
เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะตายหรือเปล่า ถ้าไม่ทำ แล้วเกิดชาติใหม่แบบอาภัพคงไม่มีใครช่วยได้
ข้อมูลอ้างอิง
กรรมคืออะไร โดย สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
กรรมคืออะไร
ดับข้อง…ไขใจ 11 วัดสังฆทานธรรม
ขอโพสหน่อย ก็ถือว่าเป็นบทความที่ดีมาก บางส่วนที่เป็นคำสอนของพระพุทธศาสนาก็จงเอาไปปฎิบัติก็จะบังเกิดผลให้เกิดความสงบสุข ร่มเย็น แต่ส่วนไหนที่คิดว่ามันเกินจริง อย่างชาติที่แล้ว หรือ ชาติหน้า เป็นสิ่งที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้เลย ว่ามีอยู่จริง ก็ขอให้เราจงทำคุณงามความดีเพื่อชาตินี้ชาติเดียวก็เพียงพอแล้ว เผื่อชาติหน้าไม่มีจริงขึ้นมาละ แต่เวรกรรมนั้นมีจริง ดูรอบๆกายสิครับ คนที่ประกอบกรรมดีก็มีผลดีตอบแทน มีชีวิตที่ดีในปั้นปลาย แต่คนที่ประกอบแต่กรรมชั่ว ช่วงแรกๆอาจจะมีความสุข แต่ต่อไป ๆ ๆ ผลกรรมชั่วที่ทำก็จะคืนสนองในไม่ช้า ไม่ต้องรอชาติหน้า เอาชาตินี้แหละเห็นๆ กัน ไม่ตกต้องกับตนเอง ก็จะตกต้องกับครอบครัว ลูกหลาน จงเชื่อในคำสอนของพรุพุทธองค์ แล้วเราๆ ท่านๆ คนรอบกาย โลกทั้งโลก ก็จะมีความสุขครับ รู้จักการให้ การแบ่งปัน มันก็คือความสุขใช่ป่าว
พฤกษ์ ชายชาวสวน