ไร้สติสิ้นอารมณ์ที่แสนหวาน
ทรมานค่ำเช้าที่คิดถึง
หวนร่ำไห้ชอกช้ำครั้นรำพึง
ยังตราตรึงแม้นช่วงวันที่ผ่านไป
มิอาจโทษคนรักทุกเหตุผล
ที่ทุกข์ทนบ่อยครั้งและร่ำไห้
มิอาจโทษแวดล้อมรอบๆกาย
เพราะทุกสิ่งเกิดเพราะฉันเพียงผู้เดียว
แม้ดิ้นรนทำทุกอย่างตามที่คิด
มีแต่ผิดมากขึ้นน่าใจหาย
ไม่ดิ้นรนก็กลัวจะกลับกลาย
ความทรงจำลบเลือนหายไปจากเธอ
ใจหนึ่งรักใจหนึ่งเกรงเธอจะทุกข์
เรื่องผิดถูกจึงมองข้ามสันดานหาย
กลายเป็นคนที่เธอเกลียดอย่างมากมาย
คนรอบกายก็มิใคร่อยากจะมอง
จาก http://ifew.exteen.com/20060507/entry
ใครไม่มอง…ไม่สำคัญ…ฉันไม่ทุกข์
ฉันปลอบปลุก…ตนเองได้…ไม่โศกศัลย์
ใครไม่มอง…ไม่เหลียวแล…ไม่สำคัญ
ขอให้ฉัน…มั่นใจ…ในตัวตน
และให้ส่ง..แรงใจ…ให้ใครบ้าง
ไม่หมดทาง…คนรัก…มีทุกหน
ทำอย่างไร…ให้ฉัน…นั้นอดทน
รอพบคน…ที่รักฉัน…อย่างจริงใจ
ชอบมากมายเลยจ้า