ถ้าคุณเอา 1 + 1 ก็จะได้เท่ากับ 2
แต่ทำไมเราเอา น้ำสองแก้วหรือทรายสองกอง รวมกันเป็น 1

เพราะมันละเอียดเกินกว่าจะใช้ความเป็นตรรกะในชีวิตมาตัดสินได้
(หากใช้ตรรกะในวิทยาศาสตร์ คงต้องมานั่งนับโมเลกุลของน้ำและทราย)

จากอาชีพผมที่เป็นโปรแกรมเมอร์ ผมต้องวุ่นวายกับ ตรรกะ เสมอๆ เพราะวัตถุและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิก ต้องใช้ความเป็นตรรกะควบคุมการทำงาน เช่น กดปุ่มเปิด จึงทำงาน กดปุ่มผิด จึงหยุด

แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงและการใช้ชีวิต คนเราไม่สามารถนำตรรกะมาร่วมใช้ได้เสมอไป ถึงแม้จะมีกฏหมายมากำหนดความถูกผิดอยู่หลายมาตรา เช่น มีคนเห็นว่า ใครสักคนฆ่าคนตาย แต่ศาลยังไม่สั่งว่าผิด ก็แปลว่าคนนั้นไม่ผิด??

ในปัจจุบัน เรามักจะเจอ คนดังๆ ในบ้านเมืองเราหลายคน รอดดคี ทั้งๆที่หลายคนรู้ว่ามันมีเงื่อนงำและเปอร์เซ็นการทำผิดมีมากกว่า 50% แต่เพราะศาลยังไม่ตัดสินว่าผิด จึงไม่ได้กลายเป็นคนผิด

หรือแม้แต่ ผิดจริง แต่รอศาลตัดสิน ก็ยังเชิดหน้าชูตาว่าตัวเองยังบริสุทธิ์

ผมก็ไม่สามารถรู้ได้ว่า คนเหล่านั้น คิดอะไรอยู่ และสังคมคิดอะไรกับเขาอยู่

เข้ามาใกล้ตัวนิดหนึ่ง เช่น เรื่องของความรู้สึก หรือ ลักษณะท่าทางการกระทำของคนๆ หนึ่ง ก็ไ่ม่สามารถบ่งบอกว่าเขาจะเป็นคนเช่นนั้นเสมอไป

เช่น ชอบมีคนมาบอกผมว่า “ผู้หญิงชอบผู้ชายขี้ตื๊อ”, “ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก”, “ผู้หญฺงชอบผู้ชายตลก” แต่เอ๊ะ บางครั้งผมก็ฟังจากปากผู้หญิง ว่าไม่ได้เป็นแบบนั้นนะ บางคนรำคาญเสียด้วยซ้ำที่มายุ่งในชีวิตเขา หรือบางคนก็รู้สึกว่าผู้ชายตลกๆ เป็นคนไม่จริงจังไม่เอาไหน

หากจะวกกลับมาเรื่องของธรรมะ ก็ย่อมเป็นดังที่ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า

“ทุกอย่าง ย่อม เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป”

หรือแปลให้เข้ากับ entry นี้ก็คือ

“ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรคงที่ และไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน”

ดังนั้นแล้วจะไปหวังความแน่นอน ของ ตรรกะ กับเรื่องเหล่านี้ได้หรือ

“ทฤษฎีที่ถูกพิสูจน์”
“ตำราที่มียันทุกนับพันปี”
“กฏหมายดีๆ ที่ถูกกำหนด”
“ความรักที่มีคำมั่นสัญญา”
“ชีวิตที่เจอแต่ความสุขสบาย”
“ร่างกายที่แข็งแรงกำยำ”
ฯลฯ

ปกติผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือ National Geographic จึงมักซื้อแทบทุกเดือน แต่ก็จะดูด้วยว่า เรื่องไหนที่เราไม่สนใจ เราก็จะยังไม่ซื้อ โดยนิสัยส่วนตัวที่มีความต่าง กันในตนเองสูง จึงมักชอบอ่านอยู่สองแนวคือ สังคม และ วิทยาศาสตร์ ถ้าเจอขึ้นปก สองเรื่องนี้ มักเป็นหยิบติดมือกลับบ้านทุกครั้งไป

ฉบับเดือน ธันวาคม 2550 ก็เช่นกัน ที่ขึ้นปกด้วยพระพักษ์บนพระบรมรูปของพระเจ้าตากสินมหาราช แต่ผมก็เพิ่งจะมีโอกาสได้แกะถุงพลาสติดมาเปิดอ่าน เมื่อวานนี้เอง แล้วก็ประทับใจอย่างที่สุด

เพราะเล่มนี้ มีอภินันทนาการ เป็นหนังสือ กระดาษมัน 4 สี ขนาดเท่าตัวนิตยสาร เล่มบางๆ แต่มากด้วยคุณค่าเหลือเกิน
นั่นคือ หนังสือ “80 พรรษา 80 โครงการพระราชดำริ”

ข้างในเล่มกล่าวถึง ปนะวัติของพระองค์โดยย่อเพื่อนำทางให้ประชาชนทั่วไปได้รับรู้ว่า ตลอดระยะเวลา 80 พรรษาของพระองค์ ได้ทำโครงการสำคัญๆ ต่างๆมากมาย ซึ่ง National Grographic ได้ยกตัวอย่างมาให้คนทั่วโลก*ได้รับรู้ 80 โครงการ

*ผมถูกใจจัง ตรงที่คำนำตอนท้ายบอกไว้ว่า หนังสือเล่มนี้นอกจากคนไทยที่ได้อ่านพร้อม National Geographic ฉบับภาษาไทยแล้ว ยังได้ถูกตีพิมพ์และแนบไปกับฉบับ National Geographic ฉบับภาษาอังกฤษที่ประเทศอังกฤษอีกด้วย

ใครยังไม่มี ลองไปหาซื้อย้อนหลังดูนะครับ เหมาะแก่การเก็บสะสมมากมาย เพราะมีพระบรมฉายาลักษณ์ เยอะมาก ทั้งที่เคยเห็นและไม่เคยเห็นมาก่อน

หน้าปกครับ

เนื้อหาภายใน อ่านง่าย พร้อมพระบรมฉายาลักษณ์ ซึ่งบ่อยครั้งที่เราไม่เคยเห็น เช่น พระบรมฉายาลักษณ์ ที่ผมถ่ายมาให้ดู พระองค์ทรงกำลังสอนอะไรบางอย่างแก่บรรดานักเรียนที่เข้าเฝ้า

นี่เป็นหน้าสุดท้ายของ หนังสือ 80 พรรษา 80 โครงการพระราชดำริ มีข้อความตอนหนึ่งที่ทำให้ผมน้ำตาซึมว่า

ภูมิพลมหาราช
ธ ทรงเกียรติก้องธรณินทร์

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่กษัตริย์ทุกประเทศทรงยกย่องเป็นแบบอย่างอันดีงาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่ทรงเป็นกษัตริย์นักพัฒนา และทรงเป็นศูนย์รวมจิตใจของประชาชนชาวไทยอย่างแท้จริง ดังที่สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งเนการาบรูไนดารุสซาลาม ทรงมีพระราชดำรัชในพระนามพระประมุข และผู้แทนองค์พระประมุข 25 ประเทศ เมื่อครั้งเสด็จมาร่วมพระราชพิธีฉลองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี ความตอนหนึ่งว่า

“…องค์พระประมุขและพระราชอาคันตุกะทุกพระองค์ ณ ที่นี้ ต่างรู้ซึ้ง ตระหนักได้ดีว่า เหตุใดประชาชนของพระองค์จึงได้พร้อมใจกันถวายพระราชสมัญญา มหาราช

    แต่หม่อมฉัน ตลอดจนองค์พระประมุขและพระราชอาคันตุกะทุกพระองค์ ที่มีไมตรีจิตพรั่งพร้อมกันมาร่วมกันในงานวันนี้ ขอถวายพระราชสมัญญาที่เรียบง่ายแต่มีค่า และสะท้อนถึงความรู้สึกของหม่อมฉัน และทุกพระองค์ ณ ที่นี้ คือฝ่าพระบาททรงเป็น “มิตรที่รักและพึงเคารพสูงสุดของพวกเรา”

“ฝ่าพระบาททรงเป็นพลังบันดาลใจให้กับพวกเราเหล่าประมุขด้วยกัน และสิ่งนี้คือเหตุสำคัญล้ำลึกของความพร้อมเพรียงกันมาถวายพระเกียรติในครั้งนี้…”

——–

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ความรู้สึกที่ได้อ่าน รู้สึกว่าพระองค์ทรงเหน็ดเหนื่อยเพื่อปวงชนชาวไทยทุกอย่าง แต่กลับถูกชนชั้นฝ่ายบริหารนำสิ่งเหล่านั้นมาย่ำยีหาประโยชน์ใส่ตน ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม รวมไปถึงชนชั้นประชาชนทั่วไปแบบเราๆ ท่านๆ ที่กำลัง ละเลย ปล่อยให้พระเสโท(เหงื่อ) ของคนที่เราบอกว่ารัก ต้องสูญเปล่า ท่านทำเช่นกันนี้กับพระองค์ท่านได้ลงคอเชียวหรือ??…